Verre vert det ikkje

Der ingen lindring, ingen kveik
er å få av min sport og leik.
Eg skriv vel dikt, eg teikne må,
men ingen trøyst der er å få.

No tvingast på meg medisin
som gjere skal at hug vert fin.
Den gjer at eg vert impotent.
Ein vert så jævla lite spent!

Men takk, min Gud, for kva eg har.
Eg har å gå i dette far.
Og, er eg ei av rette slag
vert lukka betre – dag for dag.